In haar schilderijen en tekeningen verwijst ze naar elementen van de westerse beeld-
en popcultuur en naar meer nostalgische beelden uit haar jeugd. Maar ook Franse schilders uit de negentiende eeuw en exotische kitsch zien we erin doorschemeren.

Door een ‘off-kleur'-gebruik en typografische elementen, haalt Keetje Mans haar onderwerpen en motieven uit hun ‘gewone' context en plaatst ze in zelf ontworpen interieurs. Ze gebruikt daarbij symbolen en onderwerpen die dicht bij haar zelf liggen om er een eigen wereld mee te construeren.

Hoewel Mans' werk op het eerste gezicht over interieurs lijkt te gaan, draait het eerder om de spanning in het gecreëerde beeld op het moment dat de dingen de neiging hebben om te verdwijnen. Het moment waarop figuren en meubels geabstraheerd worden in hun bewegingen. Ze lijken ieder ogenblik in het niets te kunnen opgaan.

Ondanks het vaak monumentale formaat, hanteert Keetje Mans een klein penseel met daarop onverdunde olieverf, die ze zo op het doek aanbrengt. De voorstellingen krijgen daardoor een rulle dichtheid, wat het gevoel van diepte en ondoorgrondelijkheid onderschrijft. Terwijl het schilderij toch licht van toon is.

Keetje Mans is opgeleid aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. In 2012 won ze de Koninklijke Prijs voor de Vrije Schilderkunst. Haar werk is opgenomen in verschillende museum-, privé- en bedrijfscollecties. Ze had een solo tentoonstelling in het Bonnefantenmuseum in Maastricht en in Schunck in Heerlen.