In de tentoonstelling EEN ZEER VRIENDELIJKE AARDE zien we een werk dat karakteristiek is voor Pieter Kusters. Het beeld On Camera, gemaakt van keramiek en cameralenzen, laat een blote man ten voeten uit zien, naakt en moddervet, zittend op een amorfe, zwarte vorm, waar lenzen uitsteken. Het is een zelfportret, maar meer nog is Kusters het model; niet degene die kijkt maar degene die bekeken mag worden.

Het moment van een foto is als het ware verlengd op een zeer absurde wijze, vol humor maar ook melancholiek en ontwapenend.Zoals eerder citeert Kusters  opnieuw uit het werk van illustere voorgangers zoals Jheronimus Bosch en Dürer.

Meer en meer echter, komt het werk voort uit zijn beleving en omgeving, die hij zonder gêne laat zien. In beelden, schilderijen, tekeningen en aquarellen waart hij rond; surfend, lui liggend, uitkijkend over een Japans/Nederlands landschap of knielend in een onaffe badkamer met een dolfijn op de tegeltjes.

Hij nodigt de kijker uit: Kijk naar mij in mijn wereld, bezoek mijn vriendelijke aarde of neem deel aan mijn vriendelijke oorlog. Volgens Pieter Kusters roept, ondanks alle afschuwelijke beelden die op ons afkomen, de wereld nog altijd verwondering op, verbazing en menselijkheid.

Het is volgens hem niet zo dat men onverschillig is; alleen op eigen gewin uit is. Niet alleen het populaire graaien komt voor, maar men deelt ook uit; moeizaam, maar meestal goedbedoeld. Ook Pieter Kusters  deelt uit; door middel van zijn werk maakt hij u op vriendelijke wijze deelgenoot.