Pieter Hugo

 

Photographs
29-05-2011 - 03-07-2011
Opening: 29-05-2011 from 16:00 - 18:00
Rotterdam, front room
Gedurende vijf jaar heeft Pieter Hugo (Kaapstad), aan zijn laatste serie foto's gewerkt, getiteld 'Permanent Error'.

In een buitenwijk van Accra, ofwel in 'Sodom en Gomorrah' zoals de bewoners deze buitenwijk van de hoofdstad van Ghana ook wel aanduiden, bevindt
zich de allergrootste dumpplaats voor computer; voornamelijk afkomstig uit Europa.

Onder het mom van hulp aan de Derde Wereld, overleeft de locale bevolking er door het verbranden van de elektronische apparatuur voor het erin aanwezige koper en andere - veelal giftige - metalen.

In Europa wordt slechts 25% van het digitale afval (zo'n 50 miljoen ton) verzameld en gerecycled. Het overgrote deel van de rest wordt in containers gestopt en naar ontwikkelingslanden verscheept, in de veronderstelling dat de digitale scheiding wordt geslecht, er banen
worden gecreëerd en er mensen worden geholpen.

In werkelijkheid wordt de bevolking vergiftigd en de omgeving zwaar vervuild. In 2008 nam Greenpeace monsters van de verbrande aarde in Agbogbloshie; ze vonden zeer hoge concentraties van lood, kwik, thallium, blauwzuurgas en PVC.

Pieter Hugo schudt ons besef van tijd en vooruitgang door elkaar. Er zijn elementen die ons 'fast-forwarden' naar een apocalyptisch einde van de wereld, maar de alchemie van deze plek en de lome koeien roepen een pastoraal beeld op, waardoor onze geest wordt teruggespoeld naar de Middeleeuwen.

 

 

Over a period of two years (2009 - 2010) I have been photographing the people and landscape of an expansive dump of obsolete technology in Ghana. The area, on the outskirts of a slum known as Agbogbloshie, is referred to by local inhabitants as Sodom and Gomorrah, a vivid acknowledgment of the profound inhumanity of the place. When I asked the inhabitants what they called the pit where the burning takes place, they repeatedly responded: 'For this place, we have no name'.

Their response is a reminder of the alien circumstances that are imposed on marginal communities of the world by the West's obsession with consumption and obsolesce. This wasteland, where people and cattle live on mountains of motherboards, monitors and discarded hard drives, is far removed from the benefits accorded by the unrelenting advances of technology.

The UN Environment Program has stated that Western countries produce around 50 million tons of digital waste every year. In Europe, only 25 percent of this type of waste is collected and effectively recycled. Much of the rest is piled in containers and shipped to developing countries, supposedly to reduce the digital divide, to create jobs and help people. In reality, the inhabitants of dumps like Agbogbloshie survive largely by burning the electronic devices to extract copper and other metals out of the plastic used in their manufacture. The electronic waste contaminates rivers and lagoons with consequences that are easily imaginable. In 2008 Green Peace took samples of the burnt soil in Agbogbloshie and found high concentrations of lead, mercury, thallium, hydrogen cyanide and PVC.

There are elements in the images that fast-forward us to an apocalyptic end of the world as we know it, yet the alchemy on this site and the strolling cows recall a pastoral existence that rewinds our minds to a medieval setting. The cycles of history and the lifespan of our technology are both clearly apparent in this cemetery of artifacts from the industrialised world. We are also reminded of the fragility of the information and stories that were stored in the computers which are now just black smoke and melted plastic.

Pieter Hugo