Mijn naam is Koos Buster. In 2018 studeerde ik af aan de keramiek-afdeling van de Gerrit Rietveld Academie. Ik maak kunst om de wereld mooier te maken. Voor mij is het leven geen feest maar je kunt wel slingers ophangen. Het maken zelf zijn voor mij de slingers die ik ophang in mijn leven.
Kunst is gekkigheid die ik als kunstenaar wil delen Als ik iets moois of interessants gemaakt heb, wil ik het aan de mensen laten zien. Ik zie een kunstenaar als een aanwijsstok die thema's aanwijst die voor hemzelf belangrijk zijn. Met mijn werk maak ik verhalen en theater om mensen te beroeren en mezelf te verbazen. Ik gun mensen een glimlach als ze naar mijn werk kijken.
In mijn werk ben ik op zoek naar de perfecte lulligheid of naar iets onzinnigs wat gevierd moet worden. Zodra een idee zich voordoet, begin ik met schetsen. De schetsen worden het project. Het klungelige van een snelle schets heeft vaak de lijnen die ik wil terugzien in het uiteindelijke werk. Veel huizen zijn gevuld met voorgekauwde interieurs. Voor mij als kunstenaar is het een noodzaak om de imperfectie te eren.
Het materiaal waar ik het meest mee werk is keramiek. Wat ik fijn vind aan keramiek is dat je alles kan maken. Het is kostbaar en heeft een rijke geschiedenis. Wat ik ook fijn aan het materiaal vind is het fragiele karakter van keramiek, het is een heel duurzaam materiaal en er gebeurt niks als er niks mee gebeurt. Hooguit wordt het stoffig. Maar het kan eeuwen in dezelfde vorm blijven verkeren. Doordat Stichting Stokroos mij aan het Glasmuseum heeft gekoppeld door middel van een Glas Stipendium werk ik sinds kort ook met glas. Het is bijna een omgekeerd proces, je mag het niet aanraken; het gaat heel snel en is altijd transparant.
