‘Not unseen’ laat werk van maar liefst vier verschillende fotografen zien

Pieter Hugo

La Cucaracha van Pieter Hugo - zijn nieuwste serie foto’s - is het resultaat van vier reizen die hij in Mexico maakte, in de afgelopen twee jaar.
Op de directe en open manier die Hugo's kenmerkende stijl is, worden intieme en tegelijkertijd krachtige portretten getoond van verschillende onderwerpen, waaronder een asielzoeker op weg naar de States, een jonge bruid die poseert met een leguaan (het symbool van geduld, begrip en vriendelijkheid in Mexico),

een portret van Adelita, een politieagent vermomd als sekswerker, maar ook een portret van een lid van een oudere generatie Muxes (het 'derde geslacht', geboren als mannen maar zich kledend en rollen vervullend die meer met vrouwen worden geassocieerd. 

Met temperaturen in Mexico die tot ongekende niveaus oplopen en bosbranden zo wijdverspreid dat de rook ervan vorig jaar werd vastgelegd op Nasa-satellietbeelden, verwijst 'Burning Bush' naar het menselijk falen.
La Cucaracha - een Mexicaans volksliedje dat het verhaal vertelt van een vijfpotige kakkerlak - weerspiegelt de al lang bestaande interesse van de kunstenaar in hoe geschiedenis en omgeving een cultuur en de mensen die erin leven, kunnen vormen.

Hellen van Meene

Hellen van Meenes bijzondere stijl wordt gekenmerkt door de grote mate van tijdloosheid en geheimzinnigheid van haar beelden en door haar consequente gebruik van natuurlijk licht. Mede door de bepalende rol van lichtval in haar foto’s, maar ook door de manier waarop ze pubermeisjes in beeld brengt, wordt zij soms vergeleken met meesters uit de schilderkunst: van Botticelli en Velázquez tot de negentiende-eeuwse prerafaëlieten.
Haar modellen, vindt Van Meene in haar directe omgeving of zij spreekt ze zomaar aan op straat. Het doet er voor haar niet toe wie het meisje is of waar zij vandaan komt. Om die reden geeft ze haar foto’s bewust geen titels; er is geen verwijzing nodig naar de identiteit van de geportretteerde.
Haar manier van fotograferen geeft de toeschouwer een onbestemd en bevreemdend gevoel en roept vragen op.
De foto is een door Van Meene zorgvuldig geregisseerd moment, de persoon kan er de volgende dag al weer anders uitzien - zeker wanneer het gaat om meisjes in een ‘tussenfase’, de leeftijd op de drempel naar volwassenheid. De tijd vliegt voorbij, ofwel The Years Shall Run Like Rabbits. Wat achterblijft is een tijdloos beeld waaraan de toeschouwer vaak niet kan zien of de foto aan het begin van Van Meenes carrière werd gemaakt of in 2020.

Benny Merris

An Other Another (2012-heden) is een doorlopende fotoserie die schilderkunst en fotografie combineert.
Benny Merris werkt ter plekke in verschillende natuurlijke landschappen en maakt daar abstracte schilderijen op zijn arm, in de traditie van het schilderen in de openlucht.
Als hij - na uren van observatie - eenmaal is afgestemd op een bepaald landschap, fotografeert hij zijn geschilderde arm tijdens een uitgebreid verkennend spel.

Hij gebruikt kleur om op te gaan in of te contrasteren met natuurlijke omgevingen in bossen, oceanen, woestijnen, watervallen, rotsen en vijvers.
De kleurnuances en -vlakken op zijn lichaam gaan in dialoog met de locatie. De relaties kunnen subtiel zijn in de vorm van camouflage, terwijl op andere momenten juist schreeuwende kleuren de fysieke kenmerken, vegetatie, licht en natuurlijke ritmes van deze speciale plekken vieren.
Alles bij elkaar onderstrepen ze zijn diepe toewijding aan abstractie, mimesis, gebaren en belichaming, en het doorbreken van grenzen.

Gerco de Ruijter

Neem een vierkant papiertje, wikkel het rond een sinaasappel en je krijgt taps toelopende vouwen in het papier. Wil je de aarde met ‘rechte lijnen' overdekken, dan kan dat alleen als je de vouwen in het papiertje te slim af bent. Het systeem moet worden gecorrigeerd om zich voort te kunnen zetten alsof er niets gecorrigeerd is.
Thomas Jefferson's 'Grid' bepaalde de inrichting van het wegennet in Amerika. Omdat de aarde rond is, moest dit geometrische grid elke vierentwintig mijl worden gecorrigeerd.
Gerco de Ruijter verzamelde deze google Earth correcties: ondergesneeuwd of uitgedroogd, in steden en woestijnen. De dynamische reeks foto’s, getiteld Grid Corrections vormt een netwerk waarin vorm en beeld met elkaar een dialoog aangaan.
Gerco de Ruijter brengt de wereld in beeld vanuit standpunten die afwijken van ons gebruikelijke perspectief. In zijn raadselachtige en haast abstracte landschappen concurreert de menselijke maat met de natuur en gaat herkenning samen met vervreemding. Het traditionele landschapsbeeld krijgt bij hem een nieuwe dimensie. 

‘Not unseen’ shows work by no fewer than 4 photographers
 
Pieter Hugo
La Cucaracha by Pieter Hugo – his latest body of work – is the result of four trips to Mexico over the last two years.
In the candid and direct manner that is Hugo’s signature style, intimate and at the same time powerful portraits of diverse subjects are depicted, including an asylum seeker on his way to the States, a young bride posing with an iguana (a symbol of patience, understanding and kindness in Mexico), and a portrait of Adelita, a police officer disguised as a sex-worker, but also an image of an older generation of Muxes (Zapotec culture’s ‘third gender’, who are male by birth but dress as and fulfil roles more associated with women).
With temperatures in Mexico rising to unprecedented levels and wildfires so widespread that the smoke from them was captured on Nasa satellite imagery last year, ‘Burning Bush’ evokes human failure.
La Cucaracha – a Mexican folksong that tells the tale of a five-legged cockroach – reflects the artist’s long-standing interest in how history and environment can shape a culture and those living within it.
 
Hellen van Meene
Hellen van Meene's own style is made special by the high degree of timelessness and mystery of her images and by her consistent use of natural light. Partly because of the determining role of light in her photos, but also because of the way in which she portrays the adolescent girls, she is sometimes compared to masters of painting: from Botticelli and Velázquez to the nineteenth-century Pre-Raphaelites.
Van Meene finds her models, often young girls, in her immediate environment or she just talks to them on the street. It doesn't matter to her who the girl is or where she comes from. For that reason, she deliberately does not give her photos titles; there is no reference to the identity of the person portrayed. Her way of photographing gives the viewer a vague and alienating feeling and raises questions.
The photo is a moment directed by Van Meene, the person can look different the next day - especially when it concerns girls in an 'intermediate phase', the age on the threshold of adulthood. Time flies, aka The Years Shall Run Like Rabbits. What remains is a timeless image from which the viewer often cannot see whether the photo was taken at the start of Van Meene's career or in 2020.
 
 
Benny Merris
An Other Another (2012-present) is an ongoing photographic series that blends painting with photography.
Benny Merris works on site in a variety of natural landscapes, making abstract paintings on his arm in the plein air tradition.
Once he has become attuned to a particular landscape after hours of observation, he photographs his painted arm during extended exploratory play. He uses color to blend in with or contrast natural surroundings in woodlands, oceans, deserts, waterfalls, rocks, and ponds.
The gradations and blocks of color on his body enter into a dialogue with a site. The relationships can be subtle like camouflage, while at other times raucous color celebrates the physical features, vegetation, light, and natural rhythms of these special places.
Taken together, they underscore his deep commitment to abstraction, mimesis, gesture and embodiment, and boundary breaking.
 
 
Gerco de Ruijter
Take a square piece of paper, wrap it around an orange and observe the tapering folds in the paper. If you want to cover the earth with straight lines, you can only do so if you outsmart the folds in the paper. The system has to be corrected in order to continue as though nothing has been corrected.
Thomas Jefferson's ‘Grid’ defined the road network in the USA. Because the earth is spherical, the grid had to be corrected every twenty-four miles.
Gerco de Ruijter collected these corrections in Google Earth: snowed under or dried out, in cities and deserts. The dynamic series of photos, entitled Grid Corrections forms a network in which form and image enter into a dialogue with each other.
Gerco de Ruijter portrays the world from points of view that deviate from our usual perspective. In his enigmatic and almost abstract landscapes, the human scale competes with nature, and recognition goes hand in hand with alienation. The traditional landscape image takes on a new dimension for him.