Halverwege vorig jaar is kunstenares, schrijfster en recensent Pam Emmerik overleden. Onverwacht snel. Zomaar, poef, weg. Net voor de presentatie van haar graphic novel ‘Maanmensen' in museum Boijmans van Beuningen.
Nu bij Cokkie Snoei een tweede expositie van Pam Emmerik, met C. A. Wertheim en Pieter Kusters.
Geen toeval, omdat zij alle drie midden jaren tachtig samen studeerden aan Ateliers ‘63 in Haarlem en meer dan bevriend raakten met elkaar.
Bij Cokkie Snoei exposeerden zij hun werk ook al kort na hun afstuderen, zowel solo als in groepsexposities.
Van Pam Emmerik is een serie werken op papier te zien uit 1996 en 1997. Tekeningen met Oost-Indische inkt, die ze maakte toen ze ook met haar recensies voor het NRC Handelsblad begon. Voorstellingen waarin zij adem blaast in woord en beeld. Waarachtig, daadkrachtig en prachtig. De tekeningen zijn nog zelden tentoongesteld.
Op Ateliers'63 kregen Pam Emmerik en Pieter Kusters een relatie, die tien jaar duurde. Daarna werden en bleven zij beste maatjes. Een intensieve relatie, met de kunst als spil.
Pieter Kusters maakt voornamelijk zelfportretten. Voor deze tentoonstelling heeft hij enkele werken gemaakt naar aanleiding van een recensie van Pam over Pieter's werk in de NRC van 16 januari 1998, getiteld ‘Kunst werd kous'. "Mannelijk heldhaftigheid wordt belachelijk gemaakt op zo'n manier dat die belachelijkheid zelf iets heldhaftigs krijgt," schrijft Pam naar aanleiding van het schilderij ‘Naakt op een kous na'.
Zelfportretten dus; in keramiek, olieverf en aquarel, met ook enkele één-sokkigen...
Pam was lange tijd een inspirerende vriendin voor C. A. Wertheim. Ze hielden elkaar scherp met eerlijk commentaar. Pam had altijd een uitgesproken, ongezouten mening en spaarde je niet, maar dat was juist stimulerend. Wat de band tussen Emmerik en Wertheim versterkte, was dat ze allebei ‘opa joden' waren. Geen ‘echte' joden dus, maar gezegend met joodse achternamen en opgegroeid met de spaarzame verhalen over wat hun families was overkomen tijdens de oorlog. "We lazen er boeken over. Erg kon altijd erger. Het kleurde ons wereldbeeld. Maar we lazen ook andere boeken en tipten elkaar schrijvers. Pam was ambitieus en wilde ook schrijver worden. Dat is haar gelukt en hoe! Haar mooie tekst in mijn catalogus bij de tentoonstelling in het MMK te Arnhem in 1992, is achteraf gezien een van haar eerste gepubliceerde teksten."
C. A. Wertheim toont ook nieuwe zelfportretten in verschillende technieken, vaak laverend tussen grimmig en grappig.
Motto van Pam : ART IS A JOY FOREVER
