'Pratende papegaaien lezen niet'. Met werk van o. a. Maike Hemmers, Joost Krijnen, Ingrid Kruit, Studio Ossidiana en Koen Taselaar

De derde tentoonstelling (van de in totaal 6 presentaties) van ‘Ancien Regime Change’ richt zich op de revolutionaire strijd van de Nederlandse koloniën aan het einde van de dominantie van de handelsmaatschappijen, V.O.C. (Vereenigde Oostindische Compagnie) en G.W.C (Geoctroyeerde West-Indische Compagnie) respectievelijk in 1602 en 1621.

Beautiful Indiscretions. Een groepstentoonstelling over het onbeschaamd indiscrete, bij elkaar gebracht door Koes en Cokkie.
 
Iedereen kent momenten waarop we discreet moesten zijn; situaties waarin we niet zo direct of onbeschaamd konden zijn als we wilden, waarin we ons misschien wel anders voelden dan de wereld om ons heen. ‘Beautiful Indiscretions’ brengt een internationale groep kunstenaars samen wiens werk gaat over het zich op een vreugdevolle manier uitspreken over onderwerpen die voorheen vaak onbesproken bleven.
 
De tentoongestelde werken zijn hoogst persoonlijke reflecties op onderwerpen als identiteit, seksualiteit en religie, terwijl de strenge regels van de mainstream maatschappij worden weerlegd. Elke kunstenaar slaagt erin niet enkel te  confronteren, maar de toeschouwer juist ook te verleiden om zich te verhouden tot datgeen wat vaak als indiscreet bestempeld wordt.
 
De deelnemende kunstenaars zijn:
 
Op het moment dat we voor het eerst worden geconfronteerd met de figuren op Heike Kati Barath’s schilderijen, valt ons meteen op hoe grappig en vrolijk ze zijn. Echter, als we langer kijken, zien we door de felle kleuren en speelse kwaststreken heen, onderliggende gemoedstoestanden opkomen; de figuren worden persoonlijkheden met hun eigen angsten en problemen, die graag door ons gekend willen worden.
 
Larissa Esvelt’s levensgrote zachte sculpturen gaan vaak over onze relatie tot datgeen wat we ‘anders’ noemen. Haar vrouwen die achterover hangen zijn op speelse wijze geplaatst, ondersteund door knielbankjes, hun kwetsbaarheid volop in beeld. Vragend van de toeschouwer ze op een zachte en empathische manier te benaderen.
 
De Berlijnse fotograaf Florian Hetz zet fotografie in als een manier om herinneringen vast te leggen. In zijn AIKO serie, waarvan in de tentoonstelling vier foto’s te zien zijn, combineert hij op speelse wijze foto’s van lichamen met ruimtes. Zijn beeldtaal is hyper gefocust en daarmee meteen herkenbaar.
 
In zijn laatste serie, Solus Vol 1, onderzoekt Pieter Hugo ‘atypische schoonheid en jeugd’ middels kwetsbare portretten van op straat gescoute modellen die allen ideeën over traditionele schoonheid ontwijken. Vreemd, queer, atypisch - Hugo nodigde zijn modellen uit om te poseren zoals ze zijn, recht in de camera kijkend, zodat wij hun zelfverzekerde uniekheid kunnen aanschouwen.
 
In een poging grip te krijgen op de wereld om hem heen tekent Paul Klemann al jaren op accurate wijze zijn dromen. De ongrijpbare en vaak fantastische scenes laten een wijd spectrum aan onderwerpen zien; van het hoogst persoonlijke naar meer maatschappelijk geëngageerde vraagstukken. Voor Klemann zijn zijn dromen een toevluchtsoord, een manier om de onzekere tijden waarin we leven te doorgronden.
 
Voor het eerst te zien in Nederland zijn Sal Salandra’s ‘draad schilderijen’. Borduren was gedurende 40 jaar een vredige hobby maar is in de laatste 5 jaar iets explosievers en seksuelers geworden. Sal’s erotische borduur-schilderijen zijn zoet en kleurrijk, maar provoceren door de combinatie van mythische taferelen en beelden van seksuele subculturen.
 
In Koes Staassen’s zorgvuldige tekeningen zijn we getuige van mysterieuze situaties. We krijgen niet het hele verhaal te zien, enkel een vluchtige blik op de speelse erotische rituelen die hij uitvoert en daarna in zacht grafiet of fel kleurpotlood op papier zet. In een nieuwe video plaatst hij in verschillende lagen zijn eigen lichaam en onderwerpen van zijn verlangen over elkaar, in een poging de grenzen tussen beiden te laten verdwijnen.

Beautiful Indiscretions. A group show about the unapologetically indiscreet, chosen by Koes and Cokkie.
 
Thinking about discretion we have all known moments in our lives where we had to be discreet; situations where we couldn’t be as forward as we would have wanted, where we might have felt othered by the world around us. ‘Beautiful Indiscretions’ brings together an international group of artists whose work deals with notions of speaking out in a seemingly joyous manner about topics that in the past often remained unseen.
 
The exhibited works deal with highly personal reflections on themes like identity, sexuality and religion while opposing strict norms set by mainstream society. Each artist succeeds in bringing a skillful approach that doesn’t just confront, but seduces the viewer to engage with what often is deemed to be indiscreet.
 
The participating artists are:
 
Heike Kati Barath
When first confronted with the figures in Heike Kati Barath’s paintings we immediately notice their humorous joyous demeanor. When we spend more time looking though, the bright colors and playful brushstrokes give way to underlying states of mind; these figures become personalities with their own anxieties and troubles wanting to be known by us.  
 
Larissa Esvelt
Larissa Esvelt’s life-sized soft sculptures are often concerned with our relationship to those things deemed ‘other’, crossing into territories of both the real and imagined. Her ladies ‘bending over backwards’ are placed playfully, supported by pieces of furniture, their vulnerability on full display beckoning the viewer to approach them in a soft and empathic way.
 
Florian Hetz
Berlin photographer Florian Hetz approaches photography as a means of capturing and creating memories. In his AIKO series, from which 4 photographs are in the exhibition, he playfully juxtaposes photographs of bodies with photographs of intimate rooms. His visual language is hyper-focussed and immediately recognizable.
 
Pieter Hugo
In his latest series, Solus Vol. 1, Pieter Hugo approaches the subject of ‘atypical beauty and youth’ through vulnerable portraits of street-cast models who all elude notions of ‘traditional beauty’. Odd, queer, atypical - Hugo invited the models to come as they are, presenting themselves in a direct and straightforward manner, so we see their uniqueness worn with confidence.
 
Paul Klemann
In order to get a grip on the world around him Paul Klemann has been meticulously drawing his dreams for many years. The incomprehensible and often fantastical scenes cover a wide range of topics; from the deeply personal to broader societal issues. For Klemann his dreams are a refuge, a way to feel out the uncertain times we find ourselves in.
 
Sal Salandra
For the first time on show in the Netherlands are Sal Salandra’s ‘thread paintings’. What used to be a rather peaceful hobby of needlepoint for 40 years, has turned into something definitely more explosive and sexual in the past 5 years. Sal’s erotic thread paintings are sweet and colorful, yet provocative in combining mythical lore with imagery from sexual subcultures.
 
Koes Staassen 
In Koes Staassen’s intricate drawings we bear witness of mysterious situations. We don’t get the full story here, just a glimpse of playfully erotic rituals he carries out and then renders in soft graphite or boldly colored color pencil. In a new video he explores layering subjects of desire over his own body, dissolving clarity and boundaries between.

Cokkie Snoei exposeert het werk van twee kunstenaars die elkaar lijken te vinden in het schemergebied tussen vertrouwdheid en vervreemding. Het werk van Keetje Mans oogt mythologisch; het werk van Marie Reintjes lijkt juist veel alledaagser. Toch delen beiden een zekere dromerigheid die alle ongerijmdheden in hun kunst volslagen logisch maakt – tot je je afvraagt waar je precies naar kijkt. Zo zagen hun kunstwerken heerlijk de poten onder je kijkervaring vandaan.

Tussentijdse opening op zondag 30 januari tussen 1400 en 1700 uur 

ALLEDAAGSE ERGERNISSEN EN HET BABY ZEEPAARDJE
Bianca Sistermans en K. Schippers
foto's en een portfolio
 
EEN MOGELIJK BEGIN VAN VEEL
Bianca Sistermans
foto's

De tentoonstelling wordt om 1700 uur geopend door de dichter Ester Naomi Perquin

Koen Taselaar maakt eigenzinnige tekeningen, keramiek en tegenwoordig ook wandtapijten. Deze geweven verhalen zijn duidelijk hedendaags, hoewel ze ook aan de geschiedenis van de tapijtkunst herinneren. Taselaar staat bekend als een tekenaar die letters, voorstellingen en patronen tot duizelingwekkend volle tekeningen vervlecht. Hoe is hij van die tekeningen tot de tapijten gekomen?

Hij vermengt graag handmatige en digitale technieken met elkaar om zijn werk te vernieuwen.
In 2018 kreeg hij van het TextielMuseum Tilburg het verzoek om een bijdrage aan de tentoonstelling ‘Bauhaus & Modern Textiel in Nederland’ te leveren. Aan dit museum is het TextielLab verbonden, waar kunstenaars met de hulp van technici hun ontwerpen in textiel kunnen realiseren.

Taselaar verkende de uitgebreide technische mogelijkheden van het TextielLab om voor een computergestuurde jacquard-weefgetouw te kiezen. Daarna ging hij zich in het ontwerpen voor en weven met zo’n ingewikkelde machine verdiepen, waardoor hij zijn gewoonlijke, speelse werkproces drastisch moest aanpassen. Omdat hij zich echter prima op het grensvlak van kunst en vormgeving thuis voelt, beviel deze opdracht hem wel.

Tegen de tijd dat het bijna negen meter lange Bauhaus-tapijt van het weefgetouw rolde, had hij de smaak te pakken. Nu wilde hij ook tapijten maken die een direct verband met zijn overige werk hadden; een voornemen dat tot nu toe zestien wandtapijten heeft opgeleverd. Vier nieuwe kleden daarvan zijn te zien in Rollable Ramblings bij Cokkie Snoei.